Uittreksel uit de tentoonstelling Ik, Gustave (09/09-28/11/2016)

“Ik stel me mijn huizen voor met uitzicht op zee. Een zacht lentezonnetje tekent een schaduwspel op hun woelige gevels, die tegelijk open en gesloten zijn. Banden bakstenen verwarren het zicht, hun vernis glanst lichtjes, sgraffiti en kleurrijke glas-in-loodramen trekken de aandacht.

Kleur is alomtegenwoordig. Dat is ook nodig in een stad waar de lucht vaak grijs is, nietwaar?

Witsteen en blauwe hardsteen – die, zoals iedereen weet, grijs is! – of breuksteen van rode zandsteen. Rode, oranje, gele, bruine, crèmekleurige bakstenen, soms gevernist in crèmekleurige, groene of blauwe tinten.

Ik ben misschien niet de eerste die de kleuren van bakstenen afwisselt, maar mijn werk valt wel op door het ritme dat ik aan die afwisselingen opleg: op de benedenverdieping, bijvoorbeeld, overheersen crèmekleurige lijnen, maar hoe hoger je gaat, hoe intenser de rode lijnen worden, tot ze de bovenhand halen. En ik vergeet ook hun voegen niet, beschilderd of in de massa gekleurd. Oog voor detail!

Bij dit strakke ritme hoort een bijzondere mix van bouwmaterialen die een levendig geheel schept.

Mijn sgraffiti en glas-in-loodramen zijn abstracte schilderijtjes die welomlijnde vormen omsluiten. De kleuren zijn uitgesproken, zelfs al heeft de regen de verf van de sgraffiti mettertijd doen verbleken”.